Саарал булан

Арван сарын нэгэн уйтгартай
Утасны цэнэг дуусах агшины хямрал
Ухаант эцэг,эхийн ор мөргүй сураг
Ажиг тавьж орондоо хэвтэж өнжих-саарал өдөр

Гадаа хэн ч байхгүй мэт
Гэрэлт наран бүүдийгээд
Миний сэтгэлд энэ л гариг шатаж дуусаад
Маш хүйтэн би даарч байна-цэвдэг өдөр

Хоосон түрийвч минь гунигтай зүүдлээд
Хонхны чимээ чагнаж,зүрх зогсоно
Тэмдэглэлийн дэвтрийн цаас хүртэл ёолж
Миний ганцаардлыг үл тэвчинэ

Дутуу уусан эмний саванд
Дурлалгүй маргаашийг үзэн ядах өнгө
Гэвч хэнийг ч юм хүлээнэ
Гэрт минь орж ирээд намайг аргадаасай

Хайрын нэгэн дуу аманд
Хүсэхээ байжээ би энэ үлгэрийг
Найз охин минь хүртэл хэн нэгэнтэй явалдах шиг
Нэг л зэврүүн-өрөөний халаалт тасарчээ

Гурван настай дэр,нярай бичиг цаас
Бас өвчинөө дарж ядах зөнөг өрөө
Гомдлоо хуваалцах галзуурсан залуу
Бүүр алсад явахыг хүсээд байх шиг

Б.Манлайбаяр